عکاسی از جنگل های بارانی و استوایی
عکاسی از جنگل های بارانی و استوایی
برای بیشتر ما مناطق وحشی گرمسیری حس غریبی را به وجود می آورد. در مقابل وسوسه بالا رفتن از جایی برای آنکه نظرگاهی وسیع تر را در اختیار داشته باشید، مقاومت کنید، زیرا جز توده ای عظیم با جزئیات کم چیز دیگری عایدتان نمی شود. فقط مقیاسی از منظره را دریافت خواهید کرد. به جای آن، در جستجوی هزاران تصویری باشید که شما را تحت تاثیر قرار خواهند داد. گل های رنگین گیاهان جنگلی، خطوط گرافیکی برگ سرخس ها یا آبشاری که از میان انبوه گیاهان متراکم به پایین می خزد. جانوران جنگل اگرچه گریزانند، اما حضور دارند،و راهنماهای شما ممکن است، پرنده یا ماری را به شما نشان دهند، بنابراین همیشه به عدسی های بلند (بین 135 میلی متر تا 200 میلی متر) احتیاج خواهید داشت تا بتوانید تصویری درشت از آنها تهیه کنید.
در این محیط از نظر نورپردازی به شکلی دوگانه برمیخورید، از یک سو سایه سر شاخه های جنگلی محیط را تاریک کرده و از دیگر سو نور میان برگ ها، تضادی را ایجاد می کند، سه پایه یا فیلم سریع مشکل اول را حل خواهد کرد، اما تضاد نوری همچنان مساله ساز خواهد بود. برای عکاسی از نزدیک، استفاده از فلاش کنتراست را کم می کند، و برای منظره ای گسترده تر، باید سعی کنید که تن های متضاد در گوشه ای از عکس شما قرار گیرند. سعی کنید نور و سایه در عکس شما به طرح های گرافیکی تبدیل شوند.
مشکل دیگر حفاظت از دوربین ها (و البته خودتان) در برابر رطوبت و نم است. دوربین های جدید دارای تعداد زیادی مدار الکتریکی هستند که در مقابل رطوبت حساس می باشند. در یکی از سفرها، رطوبت نورسنج هر دو دوربین 135 میلی متری یکی از همکاران مرا در «جامائیکا» از کار انداخت. دوربین را در کیسه های پلاستیکی و حاول «ژل سیلیکا» که در داروخانه ها موجود است،نگهداری کنید. فیلم ها و کارت های حافظه را نیز که در مقابل رطوبت و گرما حساس اند در کیسه های ضد بخار نگهداری کنید. در نهایت، از همراه داشتن لباس بارانی، چکمه های ضد آب و چتر مطمئن شوید.