عکاسی از دره ها
عکاسی از دره ها
برای من جایی اسرارآمیزتر از دره های جنوب غربی آمریکا نیست. وقتی در آن گردش می کنید مانند آن است که انگار برای اولین بار به سیاره ای پا نهاده اید. آنجا را نمی شود در چند عکس گنجاند، اما در هر حال باید با آن در گیر شد. از آنجا که اغلب دره ها وسیع اند،من بیشتر دچار حالی میشوم که می خواهم در یک لحظه همه آن مکان را ببینم و در ضمن با کنجکاوی بی حد به تمام جزئیات آن واقف شوم. بار اول که دره ای در شمال لاس وگاس را دید، آنقدر درگیر عکاسی از فرم های صخره ای به نام «کندو» شدم که تا غروب آفتاب تنها قسمت اندکی از پارک را بازدید کرده بودم.
بهتر است از قبل مطالعاتی درباره محلی که به آنجا می روید، داشته باشید و در صورت امکان، پیش از شروع عکاسی، همه آن محل را بگردید. سپس نقشه عکاسی خود را مختصر نموده و به چند ایده بسنده کنید. برای مثال: معمولا هر جایی ویژگی خاص خود را دارد که بدان شناخته شده است، طاق های سنگی بزرگ ایالت «یوتا» خانه های صخره ای «کلرادو» و ژرفای وسیع «گراند کانیون». تمرکز برروی یکی از جنبه های هر موضوعی باعث می شود که بر وسوسه عکاسی از هر آنچه که میبینید، فائق شوید.
زمانی که تصمیم دارید روی یک ویژگی جغرافیایی متمرکز شوید، سعی کنید که با روشی سازگار با آن برنامه ریزی کنید. برای مثال در دره «بریس» در «یوتا» مطمئنا شما روی اشکال ستون های مخروطی تمرکز کرده و از آنها عکاسی می کنید، در حالی که آنهارا در مقابل آسمانی روشن قرار داده اید یا از نمای «ضد نور» آنها استفاده می کنید، یا طرح ها را در شکل های تکراری صخره ها جستجو می کنید. در «گراند کانیون» نیز به دنبال راهی خواهید گشت تا بزرگی صخره ها را نشان دهید.
تاریخچه انسان هایی را که در این مکان ها زیسته اند، نقاشی های صخره ای یا چوپان اهل ناواجویی را که مشغول کار است، نادیده نگیرید. یادگارهای تاریخ بشر که در اطراف شماست، آلبوم نفیسی برای شما فراهم می کنند.