عکاسی از بیابان
عکاسی از بیابان
با وجود خشونت و خشکی، بیابان ها مکان های زیبایی برای عکاسان به شمار می آیند. ما تمایل داریم که بیابان ها را وسیع، بی حاصل و خشک در نظر آوریم، در حالی که از زندگی غنی هستند.
در بیشتر بیابان های بی حاصل، به علت شکل های گرافیکی و ویژگی های زمین شناسی، گیاهان،شن و ماسه، صخره و آسمان، ترکیب بندی عکس خشن و ترجیدی به نظر می رسد. بدین خاطر هنگام جستجو و یافتن این چنین صحنه هایی از بیابان، از سادگی بصری برای آشکار ساختن خشونت طبیعت استفاده کنید. تپه های شنی که به وسیله حرکت باد درست شده اند، شکل ترک ها و شکاف های کف برکه ای خشک، دنباله ظریف مارمولکی که از صخره ای به صخره دیگر می رود، بافت های فراوان موجود در این مکان ها را می توانید با نوری که از زاویه پایین از پشت یا از کنار به آن تابیده است، عکاسی کنید.در مناطقی که کمی آب دارند، شکل و بافت ساختمان استوار گیاهان، از ویژگی خاصی برای جلب توجه برخوردار است. برای مثال در جنگل های «سوگوآرو» در جنوب «آریزونا» اشکال سیاه و وهمناک غول پیکر، هنگام غروب آفتاب تاثیر نمایشی زیادی دارند.
در بهار، به ویژه بعد از یک زمستان پرباران، گیاهان بیابان اغلب دارای شکوفه ها و جوانه های رنگارنگی می شوند. برنامه ریزی برای بازدید بیابان ها در این اوقات سال بسیار با ارزش است.
شرایط ویژه بیابان، مراقبت های ویژه ای را می طلبد: گرما، حشرات کثیف و آلوده، تیغ های تیز کاکتوس ها و زمین ناهموار ممکن است در صورت عدم برنامه ریزی برای مقابله با آنها، آزاردهنده شوند.
گرمای بیابان در نیمه روز بی رحم است و نور در این مواقع برای عکاسی جالب نیست. فیلم هایتان را برای صبح زود و هنگام غروب که زاویه تابش نور پایین است، نگه دارید.
همیشه بیشتر از حد نیاز آب،فیلم و کارت حافظه اضافی برای دوربین های دیجیتال همراه داشته باشید و از آنها در یک سرد کن سفید رنگ در کف ماشین نگه داری کنید.