عکاسی از منظره های کوهستان: اندازه و تناسب
عکاسی از منظره های کوهستان: اندازه و تناسب
عده ای از دوستانم که گه گاهی عکاسی می کنند از سفر به ارتفاعات کانادا با دسته ای عکس برگشته بودند. مناطق بین (بانف) و دریاچه (لوییز) آنقدر آنهارا تحت تاثیر قرار داده بود که دو برابر سفر قبلی شان عکس گرفته بودند. اما وقتی فهمیدند که در بسیاری از عکس ها نتوانسته اند عظمت و شکوه کوهستان را نشان دهند از شور و شوق افتادند. در میان عکس هاُ فقط عکسی که از دور گروهی را در حال پیاده روی در کنار رودخانه های یخ زده نشان می دادُعظمت و گستردگی کوهستان را به تصویر کشیده بود.
از این عکس دوستان من درسی درباره عکاسی از کوهستان گرفتند و آن این است که این نوع عکس ها باید دارای نشانه ای بصری باشد تا اندازه واقعی صحنه اطراف را نشان دهد. مقیاس یا عاملی برای دریافت تناسب بین موضوعات مهم ترین عامل بصری در این نوع عکس ها می باشد.
به طور مثال یکی از راه های به وجود آوردن حس اندازه و تناسب هنگام استفاده از عدسی های زاویه باز (بین ۲۴ تا ۳۵ میلی متر) یا عدسی های (زاویه باز متغیر) قرار دادن انبوهی از گل های وحشی یا چادرهای کوهنوردان در پیش زمینه کادر عکس می باشد.
قرار دادن اشیاء مناسب در پیش زمینه کمک می کند تا بیننده حس کند در آن موقیت قرار گرفته. از طرف دیگر استفاده از عدسی های زاویه باز باعث می شود که اندازه واقعی اشیاء در دوردست کوچکتر به نظر برسد و از این رو از ابهت کوهستان کاسته می شود.
برای اینکه مناظر کوهستان با شکوه بیشتری به نظر برسند، از عدسی های دورگیر متوسط استفاده کنید تا از اشیایی که در میانه تصویر قرار گرفته اند، مثل تک درخت کاج یا ساختمانی انباری در جلو کادر به عنوان عاملی برای قیاس یا اندازه در نظر گرفته شود. عدسی های دورگیر فاصله میان پیش زمینه و پس زمینه را فشرده ساخته و اندازه کوه را آشکار می سازد. عدسی های دورگیر بلند، پرسپکتیو فضایی محیط را از بین می برند و این حالت فشردگی فواصل بین اشیاء باعث می شود که رنگ مایه و و تنالیته جو، روشن و دقیق تر به نظر برسد. این کاهش غظلت رنگ خود باعث می شود که چشم مسافت بین اشیاء و مقیاس صحنه را به درستی درک نکند.