عکاسی از آثار تاریخی و نشانه ها
عکاسی از آثار تاریخی و نشانه ها
مشکل رایج در عکاسی از آثار تاریخی اشتهاآور آنهاست.در حقیقت بیشتر این نوع عکس ها حتی
هوشمندانه ترین شان در این خطرند که پیش پا افتاده و کلیشه ای به نظر آیند.مساله ی بعدی بردن
عکسی مشخص به عنوان سوغات به خانه است (شما می خواهید دیگران بدانند کجا بوده اید) عکس
شما باید یک مرحله بالاتر از کارت پستال های منظره باشد.البته به یک باره ارزش کارت پستال
های منظره را پایین نیاورید.
من هروقت به شهر یا کشور جدیدی وارد می شوم اولین کار من یورش بردن به قفسه کارت پستالکتاب فروشی هاست تا ببینم که دیگر عکاسان چگونه آثار تاریخی آنجا را به تصویر کشیده اند.سپس
قبل از آنکه برای بیان خلاق و شخصی خود راهی پیدا کنم چند حلقه فیلم را برای عکاسی اولیه از
این مناظر هدر میکنم.در این راه اگر حتی به تصویر خلاقی هم دست نیافته باشم باز هم چیزی برای
نشان دادن کوشش هایم خواهم داشت.
با پرسه زدن در اطراف جاهای مورد نظر نیز می توانید چاره ای برای مناظرعادی بیابید همه می
دانیم که پل "گلدن گیت" از تپه های اطراف به چه شکل است اما اگر در حال پیاده روی در ساحل
رودخانه از زیر آن عکس بگیریم آیا باز هم آن را خواهید شناخت؟یا اگر در ساعات شلوغ روز آن
را از داخل یک تاکسی در کادر خود بیاوریم باز هم همان نتیجه قبلی را دارد؟کار فردی دارای اثرات
غیر قابل انتظاری است.
هر کسی با مناظر قبلی مجسمه آزادی آشنایی دارد اما تعدادی از عکاسان آن را از ساحل "نیوجرسی
" در "هودسون" در حالی که قایق های یدک کش و کرجی های پوسیده را در پیش زمینه تصویر
قرار داده اند عکاسی کرده اند در این مورد چطور؟قانونی بر این مبنا که عکس های شما باید نشان
دهنده کل آثار تاریخی یا تعبیری خاص از آن باشد وجود ندارد.
گاهی جزئیاتی از موضوع به لحاظ تصویری از تمام آن که قابل شناسایی نیز هست اثر بازدارندگی
بیشتری دارد.سعی کنید مثلا از عدسی های بلند (تله فتوهای 200 میلی متری) یا عدسی های متغیر
(زوم) استفاده کنید تا چهره "واشنگتن" را در (بنای یادبود واشنگتن دی سی)از نزدیک عکس برداری کنید.
از کارهای انتزاعی نیز مانند جزئیات دیوارها و بناهای تزئین شده نیز صرف نظر نکنید.