سفر هوایی:

   یکی از دلایلی که پرواز با هواپیما را دوست دارم، این است که صحنه زمین که از میان پنجره هواپیما دیده می شود، بیشتر مرا مجذوب می سازد. برایم مهم نیست که روز است یا شب و یا این که به کجا سفر می کنم، در هر صورت به جز زمانی که داخل مه و ابر هستم و جایی دیده نمی شود، بقیه لحظات چشمان من به پنجره دوخته شده است و همیشه از این که خلبان خوش صحبتی در طی مسیر همه چیز را توضیح دهد، بسیار لذت می برم.

    دفعه اولی که خلبان به مسافران توضیح می داد که می توانند از پنجره صخره های «گراند کانیون» را ببینند، به طرف پنجره جستم و نزدیک بود روی مسافر بغلی بیافتم. حالا همیشه از خدمه پرواز درخواست می کنم که صندلی کنار پنجره را به من بدهند.

   عکس هایی که از پنجره هواپیماهای مسافربری گرفته می شوند، به لحاظ تکنیکی قابل قبول نیستند، زیرا که پنجره ها از پلاستیکی پوشیده شده اند که وضوح تصویر را کاهش می دهند. اما همین عکس ها در اندازه کوچک قابل قبول هستند. برای از بین بردن مقداری از محوی عکس، باید تا حد امکان به پنجره نزدیک شد، اما هیچ گاه عدسی را به شیشه نچسبانید زیرا تکان های هواپیما باعث لرزش و تاری عکس خواهند شد. بهترین زمان برای عکس برداری هنگام اوج گرفتن یا فرود هواپیما می باشد، زیرا این ارتفاع مناسبی برای به تصویر کشیدن جزئیات سطح زمین است، به علاوه مه کمتری در هوا وجود دارد.

   در بعضی از مکان ها، گشت های هوایی وجود دارد که با استفاده از آنها می توانید از ارتفاع کم عکاسی کنید. اغلب هواپیماها دارای بال های بلندی می باشند و اغلب خلبان های این هواپیماها اگر متوجه شوند که شما به صورت جدی عکاسی می کنید اجازه خواهند داد که پنجره ها را باز کنید تا بدون ممانعت سطح پنجره عکاسی کنید. عدسی معمولی و عدسی زاویه باز متوسط برای این گونه تورهای هوایی مناسب اند، اما از عدسی های دورگیر نیز برای جدا کردن قسمتی از منظره نیز می توانید استفاده کنید. برای نورسنجی نیز می توانید به نورسنج های داخلی دوربین تان اعتماد کنید. در این نوع عکس برداری، عمق میدان وضوح مطرح نیست، زیرا باید از بالاترین سرعت شاتر دوربین استفاده نمایید تا احتمال لرزش دوربین هر چه کمتر شود.

منبع سایت شاترباگ