عدسی ها

عدسی ها

   عدسی ها، چشمان دوربین هستند که توسط آن به دنیا می نگرند. به وسیله تغییر عدسی به سادگی می توانید نحوه دیدن دوربین را تغییر دهید. یکی از راه های گرفتن یک عکس خوب، انتخاب عدسی مناسب نسبت به موضوع مورد عکس برداری است. تجربه به شما می آموزد که چگونه این کار را انجام دهید و چگونه به درک ویژگی های عدسی های مختلف برسید.      وجه مشخصه تمام عدسی ها، دو چیز است: فاصله کانونی آنها که به میلی متر نشان داده می شود، و اصطلاحا سرعت آنها که با گشادترین مقدار روزنه دیافراگم مشخص می شود. یک عدسی 300 میلی متری با دیافراگم 8/2، دارای فاصله کانونی 300 میلی متر و سرعت دیافراگم 8/2 است. فاصله کانونی عدسی مهم است. زیرا به شما نشان می دهد که زاویه دید عدسی چقدر است و با چه پرسپکتیوی جهان را به نمایش می گذارد. برای مثال، عدسی های حدود 50 میلی متر، عدسی های عادی یا نرمال خوانده می شوند که زاویه دید و پرسپکتیوی کم وبیش مطابق چشم انسان دارند. عدسی های دارای فاصله کانونی کم تر از 50 میلی متر، عدسی های زاویه باز و عدسی های دارای فاصله کانونی بیشتر از 50 میلی متر، عدسی های دورگیر یا عدسی های طویل نامیده می شوند.

   سرعت عدسی نشان می دهد که مقدار روشنایی تصویر در منظره یاب چقدر است. عدسی های دارای بیشترین گشادگی روزنه، در منظره یاب، تصویر را به روشنی نشان می دهند اما ضرورتا آنها بهتر و یا دارای وضوح بیشتری از عدسی های کندتر نیستند. یکی از مزایای آنها این است که در موقعیت های تاریک بهتر از عدسی های دیگر عمل می نمایند. برای مثال، عدسی 200 میلی متری با دیافراگم 8/2 (که بیشترین گشادگی برای عدسی های دورگیر است) تصویری روشن تر از همان عدسی با دیافراگم 4، در منظره یاب به وجود می آورد. این عدسی ها گران تر نیز هستند.

عدسی های عادی:

   عدسی های عادی یا «نرمال» زاویه دیدی تقریبا مطابق چشم انسان دارند  و این دسته از عدسی ها دارای فاصله کانونی بین 45 تا 60 میلی متر برای دوربین های قطع 35 میلی متری می باشند. تا چند سال قبل اغلب عدسی ها «نرمال» بودند و بدون توجه به خواست شما همراه دوربین عرضه می شدند. این عدسی ها، امروزه کمتر خواستاری دارند، زیرا که با خرید عدسی های دارای زاویه دید متغیر، این فاصله کانونی را نیز با خود دارند. من دریافته ام که هنوز عدسی های نرمال به دلیل زاویه دید صحیح، بهترین عدسی های مسافرتی هستند و من بدون همراه داشتن آن سفر نمی کنم. همان طور که به همراه داشتن عدسی «ماکرو» در طی سفر بسیار مفید است.

عدسی های دارای زاویه دید باز «وایدانگل» :

   این عدسی ها به خاطر زاویه دید گسترده ای که دارند، کارایی بسیاری دارند. معمولا این عدسی ها بین 20 تا 35 میلی متری هستند و اغلب دوربین های «ببین و بگیر» با این عدسی ها عرضه می شوند. کاربرد خلاقانه این عدسی ها به خاطر اغراق و افزایش پرسپکتیو و زاویه دید است و فاصله میان پیش زمینه  و پس زمینه تصویر را افزایش می دهند. این عدسی ها برای عکاسی از موضوعات گسترده، طبیعت، معماری و عکاسی در مکان های تنگ بسیار کاربرد دارند. همچنین این عدسی ها دارای عمق میدان دید بیشتری از دیگر عدسی ها می باشند.

عدسی های دورگیر (تله فتو) :

   این عدسی ها دارای فاصله کانونی بین 85 میلی متر (که برای عکاسی از چهره مناسب است) تا 600 میلی متر و یا تا 2000 میلی متر می باشند. تمام عدسی های دورگیر، موضوع را به ما نزدیکتر نشان می دهند. هر چه فاصله کانونی بیشتر باشد، بزرگ نمایی بیشتر می شود. این عدسی ها فواصل بین اجسام را فشرده می سازند، اما هر چه عدسی دارای فاصله کانونی بیشتری باشد، به لحاظ اندازه بزرگتر، سنگین تر، کندتر، و گران تر می شود. برای خرید این نوع عدسی شما باید براساس نیاز و ارزش آن عمل کنید.

عدسی های دارای فاصله کانونی متغیر (زوم) :

   این عدسی ها دارای فواصل کانونی متغیر هستند و به دلایل زیاد از محبوبیت زیادی در بازار برخوردارند. به جای حمل 3عدسی (با زاویه دید باز، عادی و کوتاه) شما از عدسی زوم استفاده می کنید که تمام فواصل کانونی، مثلا بین 28 تا 105 میلی متری را در خود دارند. داشتن یک عدسی 80 تا 210 میلی متری نیاز شما به چند عدسی دارای فاصله کانونی بلند را برطرف می سازد و زوایای دید متغیری را در اختیار شما قرار می دهد. یکی از مزایای عمده عدسی های دارای زاویه دید متغیر، این است که بدون حرکت و جابجایی، عکاس می تواند با فواصل کانونی مختلف عکس برداری نماید و ترکیب بندی های مختلفی از یک موضوع را بسازد. از طرف دیگر این عدسی ها نسبت به عدسی های معمولی (که دارای یک فاصله کانونی ثابت هستند) کندترند و وضوح و کنتراست عدسی های ثابت را هم ندارند.

منبع سایت شاترباگ